Door Ronald Temple, Co-Head of Multi-Asset en Head of US Equity bij Lazard Asset Management
 Ronald Temple |
Wij drukken beleggers op het hart naar de lange termijn te blijven kijken en niet te proberen om op stijgingen en dalingen van de markten op korte termijn in te spelen. Aangezien het Amerikaanse politieke systeem wellicht opnieuw in de impasse van een verdeeld Congres verzeilt, is de kans klein dat het begrotingsbeleid met shocktherapie een einde kan maken aan de apathie die de wereldeconomie op langere termijn vertoont. Het herstelfonds van de EU en de aanhoudende stimuleringsmaatregelen in China bieden enige hoop op een sterkere economische opleving dan na de wereldwijde financiële crisis, toen een groot deel van de eurozone leed onder een al te rigide begrotingsdiscipline. Die ideologische onbuigzaamheid kostte tientallen miljoenen mensen jaren van economische vitaliteit en had een levenslange impact op hun inkomen, gezondheid en welzijn. Europa lijkt ditmaal boven zichzelf uit te stijgen – het probeert het herstel te bespoedigen en grijpt tegelijk de kans om een tandje bij te steken in de strijd tegen de klimaatverandering.
Obligaties
Beleggers blijven mogelijk op het monetaire beleid focussen, maar de centrale banken hebben nog maar weinig instrumenten over. Aangezien de reële rente vandaag in alle ontwikkelde markten negatief is, zal het voor beleggers die inkomsten willen genereren waarschijnlijk moeilijk blijven om aantrekkelijke kansen te vinden. Een groot deel van de staatsobligaties uit de ontwikkelde landen is naar onze mening niet interessant. Wij zouden ofwel kiezen voor een actief beheerde wereldwijde obligatiestrategie die tactisch op aantrekkelijke beleggingskansen kan inspelen, ofwel, voor directe posities, de voorkeur geven aan het hogere rendement van bedrijfsobligaties van beleggingskwaliteit, gesecuritiseerde kredieten met een goede rating en zorgvuldig uitgekozen uitgiften van opkomende landen in harde valuta’s. Het grotere rendement van dergelijke activa is het gevolg van grotere risico’s, maar oogt in deze fase van de economische cyclus aantrekkelijker dan de alternatieven.
Aandelen
In het verleden is gebleken dat aandelen in lange periodes van uitzonderlijk lage rente in waarde kunnen stijgen doordat beleggers in hun assetallocatie voor het “minste kwaad” kiezen. Voor 2021 verwachten wij niet anders. Ons basisscenario is dat de waarderingen op de aandelenmarkten verder oplopen. Het dilemma waar we op de aandelenmarkt mee worden geconfronteerd, is de spanning tussen de cyclische prikkel om te beleggen in aandelen die na een economisch mindere periode meestal de bredere markt verslaan omdat hun rendement op het eigen vermogen verbetert, en de structurele steun die kwaliteit en groeiaandelen van de aanhoudend uiterst lage rente krijgen. Aandelen die wellicht van een aantrekkende conjunctuur zullen profiteren, zijn ook buiten de traditionele waardesectoren te vinden.
Heel wat bedrijven in uiteenlopende subsectoren zijn fors gedaald doordat beleggers tot de slotsom lijken te zijn gekomen dat de afname van de vraag en daaropvolgende achteruitgang van het rendement op het eigen vermogen die de pandemie heeft veroorzaakt, niet tijdelijk, maar permanent zullen zijn. In een aantal gevallen zijn wij het daar niet mee eens en denken wij dat de komst van vaccins het aandeel een duw in de rug kan geven. De keerzijde van de medaille is dat de markt ook andere aandelen, die van de pandemie geprofiteerd hebben, gewaardeerd heeft alsof de winst blijvend is en het rendement nog jaren hoog zal blijven. Soms is dat optimisme volgens ons terecht, omdat structurele trends zich sneller en vroeger hebben voltrokken. In andere gevallen is het dat echter niet en voor sommige aandelen verwachten wij een stevige terugval wanneer de pandemie wegebt.
Over de impact van factorallocatie valt te discussiëren, maar het niveau en het verloop van de financiële productiviteit afzetten tegen de waardering van aandelen is essentieel bij effectenselectie. In dit geval zouden wij afzien van bedrijven die afhankelijk zijn van kasstromen in een verre toekomst. Er is niet alleen het risico dat zij hun plannen niet kunnen waarmaken, het gevaar bestaat ook dat hun waardering fors daalt als de rentetrend keert en de disconteringsvoeten voor toekomstige kasstromen stijgen.
Anderzijds hebben kwaliteitsaandelen een lange staat van dienst van bovengemiddelde prestaties over de hele cyclus heen, zij het met korte, abrupte periodes van relatieve zwakte. Wij zouden vooral inspelen op discrepanties op korte termijn bij die kwaliteitsbedrijven, aangevuld met bedrijven die naarmate we de crisis achter ons laten hun rendement weer kunnen opkrikken tot het niveau van voor de pandemie.
